Satu lagi peristiwa berkenaan bahasa

Masa berlalu dengan begitu pantas. Tanpa disedari, sudahpun tiba masa untuk makan tengah-hari.

“Let’s go for lunch”, saya mengajak rakan sekerja.
(Jom pergi makan tengah-hari)
“Ok. Where to today?”
(Baik. Pergi mana hari ini?)

Tidak sempat saya menjawab, sebab telefon bimbit berbunyi. Saya memberi isyarat kepada rakan saya bahawa saya kena jawab telefon dahulu.

“Hello! Abang Fais!” saya bersalam seteleh melihat identiti pemanggil.
“Eh Zewt! Apasal Man U kalah?” ejek abang Fais. Ahad lalu, Man Utd kalah Piala FA.
“Eleh… piala remeh-temeh kita tak minat langsung lah”
“Wah… sombong kau Zewt…”

Perbualan dengan abang Fais berlanjutan lebih-kurang 5 minit di mana kita berbincang tentang beberapa hal-hal peribadi.

“Ok ya Zewt. Kalau ada hal, call je abang”
“Ok” jawab saya.

Berakhirnya perbualan dengan abang Fais, seorang rakan sekerja yang bernama Depp berkata…

“Zewt… why did you speak like that?” (Zewt… kenapa bercakap macam tu?)
“Like what?” (Macam apa?)
“Eiyerr… you speak Malay like a Malay”
(Kamu berbahasa Melayu macam orang Melayu)

Saya hairan. Apabila kita dengar orang lain berbahasa Inggeris macam orang putih, ramai yang kagum. Lebih-lebih lagi, ada di antara kita yang sengaja berbahasa Inggeris macam orang putih walaupun tak pernah menetap di luar negara. Satu kebanggaan kononya.

Tetapi, apabila mengetahui ada orang yang mempunyai kebolehan untuk berbahasa Malaysia macam orang Melayu, diberi pula ulasan berbunyi… “eiyerr”.

Saya berharap anda tidak mempunyai pemikiran seperi Depp.

Peristiwa pertama berkenaan bahasa